We had the luxury of deriving humor from Hitler and Nazi comparisons when doing so was almost always hyperbole. It’s not a luxury we can afford anymore.
We klokken het jaar af met een compleet versleten band op 7736 kilometer.
Met de +10%-regel kom ik voor volgend jaar aan een doel van 8510 km. Of 23,3 per dag.
Maar eerst dus nieuwe banden.
Vandaag eens dat nieuwe kookboek gebruiken.
🤤
Super Mario Bros. Wonder is echt het spel van het jaar.
Die nieuwe Zelda, dat is me een té open wereld, daaamr vond ik de vorige toch meer te pruimen.
6 dagen cross. 🥳
Ik merk dat ik weinig heb met Threads. Ik ben al maanden van Twitter af en heb precies weinig nood meer aan zo’n microbloggingsociaalnetwerk in mijn omgeving, of zo. Ik kijk wel uit naar het moment waarop het Fediverse werkt en mensen deze blog daar kunnen volgen.
Mezelf een kerstcadeau gekocht. Moet kunnen.
Zou graag de kookboeken van Molly Baz ook nog aan de collectie toevoegen. Ik heb de laatste jaren enorm veel gehad aan die YouTubers en hoop op die manier iets (klein) terug te kunnen doen. Plus: altijd goed voor inspiratie.
Klaar!
Uitschieters ende aanraders:
⭐⭐⭐⭐
Late to the party, ik weet het, we hadden jaren geen Netflix. Best wel een entertainende serie. Er zat meer in dan er op het eerste zicht ging inzitten en dat was een aangename verrassing.
⭐⭐⭐⭐⭐
Een soortement hervertelling van ‘1984’, één van mijn allerfavorietste boeken. Het proza is niet zo scherp als het origineel en de nadruk ligt minder op het politieke en meer op het menselijke/vrouwelijke/seksuele, maar dat maakt het niet per se slechter.
Over dingen waar ik eigenlijk ook wel tijd voor wil vinden, gesproken:
Ik ga dit jaar zo’n 45 boeken gelezen hebben. Standaard stel ik mijn doelen met +10% bij voor het jaar erna. Maar nu ga ik - denk ik - halveren. Ik kom er niet meer toe om nog tv te kijken en ik merk dat ik dat wat mis. Een andere balans, of zo.
AI can do your homework. Now what?
Een paar recente mixen op het internet:
Ik luister dat niet meer vaak, eerlijk gezegd. Vroeger stond mijn iPod daar vol van.
Beste vrienden
Ik ben Davy Buntinx. Ik heb geen universitair diploma. Ik groeide niet op in de gegoede middenklasse. Ik heb geen bakfiets, drink wél havermelk en ben enorm teleurgesteld.
Jullie kennen mij misschien niet. Of anderen die hier vooraan op dit pollcongres passeren. En daar wil ik het met jullie over hebben.
Want een partij, dat is meer dan een ideologie, of een programma dat door een studiedienst wordt geschreven, of mensen die in De Zevende Dag of De Afspraak mogen aanschuiven. Een partij, dat is eerst en vooral een groep gelijkgezinde mensen die samenkomen en zich organiseren.
En net daar zijn we de laatste 10 jaar van weggegleden. En sorry, ik heb daar de afgelopen vier jaar verandering in proberen brengen vanuit het nationaal partijbestuur, en dat is niet gelukt.
Want er zijn een paar mensen in de partij die te veel op Netflix hebben gekeken naar Borgen. Voor de Jong Groenen: Borgen is een serie uit 2010. Voor de Groen Plussers: Netflix is iets zoals tv, maar dan anders.
Ondertussen blijft de partij draaien. Lokale groepen, regioduo’s, de Politieke Raad… Allemaal vrijwillig, vaak onbezoldigd en vooral enorm gedreven. Niet in de krant, niet in the picture, maar achter de schermen, maar daarom niet minder getalenteerd en broodnodig.
En hier staan we vandaag, met een groep mensen die zich de laatste jaren vrijwillig uit de naad hebben gewerkt en die (weer) maar met die teleurstelling moeten omgaan.
“Ja jong, zo werkt de politiek, hè,” zeggen mijn naasten dan.
Aan jullie de keuze, beste vrienden, of dat onze partij is . Of we een partij zijn die niet alleen pretendeert de dingen anders en beter te willen doen. Waar plaats gemaakt wordt voor kritische stemmen.
Ook al is het een druppel op een hete plaats… Wees die druppel.
Slechte PISA-resultaten. En dus weer een actuarondje in het Vlaams Parlement. 7 partijen en een onafhankelijke die er hun zegje doen en vooral hun eigen gelijk en andermans’ ongelijk bevestigd blijven zien in wat er gebeurt.
Zou het geen idee zijn om die bevoegdheid anders in te richten en elk jaar een 50-tal leerkrachten te loten die maandelijks worden uitgenodigd in het Vlaams Parlement om samen met de commissieleden hun licht te laten schijnen op wat er allemaal juist en fout gebeurt? En zet er ineens ook 50 leerlingen bij, omdat het kan.
En dat er daar dan telkens een verslag van komt, met conclusies die gedeeld worden door een meerderheid van het parlement. Dat het debat niet de show is, zodat de uitkomst in de kijker kan staan.
Politiek is een kijksport geworden. Net zoals je tegenwoordig elke voetbalwedstrijd live kan volgen met een uitgebreide analyse.
Politiek moet terug saaier worden. Met een berichtgeving die dat ook is. Zoals de uitslagen van de provinciale voetbalwedstrijden op zondagavond.
De afgelopen dagen in stukjes naar dé Nintendo-film gekeken. Enorm van genoten. Zoveel fan service zonder dat het ook maar één seconde overdreven voelde. Samen met de kinderen (5,5 en 2) tranen met tuiten gelachen, terwijl zij de achtergrond (natuurlijk) niet hebben.
Die nieuwe Doctor Who op Disney+ en een Negroni. Misschien dat het hoofd dan even stopt met tollen.
Tijd voor bezinning. Na meer dan 10 jaar belangeloze inzet voor de goeie zaak, krijg je er niks voor terug. Niet dat ik dat had verwacht, maar ik had toch ergens weer hoop.
Tegelijk vecht je intern al bijna even lang een eenzame strijd, die nergens toe lijdt.
Het is - denk ik - genoeg geweest.
Billionaires are out of touch and much too powerful. The planet is in trouble
Rebecca Solnit:
Polls in many countries show that most of the public want to see climate action and the funding for it; the obstacles are not public opinion but the fossil fuel companies and vested interests controlled by elites.
De spoed waarmee decreten worden geschreven of vergunningen worden verleend, voor projecten als Ineos, Oosterweel of die Willy Naessens-industrieblokken in elke Vlaams dorp, staat in schril contrast met onze aanpak van structurele kinderarmoede, ons zorgstelsel of betaalbaar wonen.
Verkiezing in Nederland, blijft toch geweldig interessant om te volgen. Niet alleen omdat ik jaren geleden enkele weken meeliep met GroenLinks.
Gisteren was het een groot debat op de nationale omroep. En ik moet zeggen dat ik Timmermans (de lijsttrekker van de samenwerking tussen GroenLinks en PvdA) een beetje mak vond overkomen, ik was weinig onder de indruk. In een talkshow later op de avond maakte Jesse Klaver (de kopman van GroenLinks) een veel scherpere indruk.
Tijdens het debat was ik enorm onder de indruk van Rob Jetten van D66. Heel energiek, zeer welbespraakt en hij maakte ook de juiste punten voor het publiek. De juiste analyses van welk probleem en welke oplossing. Gouden quote: “we hebben geen asielcrisis, we hebben een VVD-crisis”.
In de peilingen komt Wilders (PVV) enorm aanzetten. Vooral omdat de VVD de deur open zette voor een eventuele samenwerking door de man z’n mildere toon (“Geert Milders” werd hij in de media genoemd), waar hij enorm op toehapte en zichzelf meer in het middelpunt van de campagne stortte (“kijk, het is eindelijk mogelijk!") met nadeel voor Pieter Omtzigt (NSC).
Er zijn wel parallellen te trekken met Vlaanderen, waar een Jambon de deur op een kier zet voor Vlaams Belang.
Morgen mogen ze gaan stemmen. Ik ben eens benieuwd.
Vandaag, 19 november: 16:49 Vrijdag 1 december: 16:38 Zaterdag 9 december: 16:34 (vroegste) Zaterdag 16 december: 16:34 Maandag 1 januari: 16:44 Zondag 14 januari: 17:01 Donderdag 1 februari: 17:31 Zondag 18 februari: 18:01
Ik merk dat toch dat ik het daar elk jaar moeilijker en moeilijker mee heb, met die donkere periode.
Waarom ik geen grote fan van Max kan zijn: te vaak manoeuvres die voor mij niet bij de sport horen en daar totaal geen gevolg van ondervinden. Die eerste twee seizoenen deed hij dat nog veel meer. Maar vandaag rijdt hij in de eerdere bocht Leclerc er gewoon van. Geen groot kampioen.
Unauthorized “David Attenborough” AI clone narrates developer’s life, goes viral
Zot. What a time to be alive.
The NFL’s Most Baffling Winning Team
The Steelers have played exactly one game in Tomlin’s 16-and-a-half years while being eliminated from playoff contention, and that was in 2012.
Mike Tomlin is de allerbeste coach in alle sporten samen. Punt.
Sphere and Loathing in Las Vegas
The Sphere is a distillation of an evolving relationship among art, artist, and technology—somewhere between a warm embrace of and a final surrender to screens. It is an acknowledgment and maybe even a tribute to the ways in which our screens have become extensions of ourselves and the way that documentation via these screens has become its own form of consumption and participation. Seeing is believing, but what the Sphere suggests is that documenting has become inextricable from living.
Seizoensveranderingen zijn ook te merken aan de zonnepanelen. Toch interessant, die data dat daarvan komt.
Ik zou zo gelijk een week vakantie kunnen gebruiken om te bekomen van deze week vakantie.
Integendeel: de komende 7 weken tot de Kerstvakantie is één grote drukke rush op school.
Niet klaar voor.
Dat is dus 6 (zes!) weken (!), hè. 🤯
(Overcast)
Eens beginnen aan ‘Ahsoka’. Best wel benieuwd naar.
Zulk grensoverschrijdend gedrag is een splinterbom. Pas na toestemming van de voorzitter veroordelen ze met meel in de mond wat hun afschuw hoort weg te dragen. Uit onderdanigheid aan een voorzitter die voor het eerst in twintig jaar succes belooft, moeten ook zij beamen dat racisme relatief is. De scherven vliegen naar de rest van de maatschappij.
Het terras ligt. Volgende week komt de keuken, en dus terug een oven. Het Foodbag-abonnement terug opgestart. De dingen worden terug normaal, quoi.
We’re driving faster and faster into the future, trying to steer by using only the rear-view mirror.
All human behavior is either an act of love or a cry for love.
The Seven Meetings You Hate randsinrepose.com/archives/…
In de crèche. Een paar kindjes en één juf.
En nu moeten wij preventief (!) allemaal (!) een behandeling daarvoor opstarten.
Alles, maar dan ook echt alles (!) in de was. Kleren, pyjama’s, beddengoed, knuffels, kussenslopen, dekentjes, verkleedkoffer…
En dan onszelf drie dagen insmeren met een chemisch goedje dat toch maar sketchy ruikt.
En niemand hier heeft jeuk of zo, hè.
Nu, ja, beter dit dan dat we ’t toch in huis krijgen, zegt.
Europees voetbal, ELO edition.
België boven in de Conference League, een deftige kans voor Union om in de Europa League te overwinteren en Antwerp mag blij zijn dat ze erbij zijn. Toch best ferm dat we in ons land 5 van de beste 100 teams van Europa hebben zitten tegenwoordig.
Waar Sep Kuss de Vuelta won: youtu.be/tdor9AuMN…
Wat een tijd om te leven:
Using the NFL’s Next Gen Stats and on-field tracking data, every player and play will be presented in “Andy’s Room,” the familiar, brightly colored setting for the Toy Story franchise. The action will be virtually simultaneous with the main game telecast, with most plays recreated after an expected delay in the neighborhood of about 30 seconds.
De moeder aller gravelrides, noemen ze Dirty Boar. En nu ik eindelijk iets heb wat een beetje in de buurt komt van een conditie, wou ik daar ook eens bij zijn. Het werd een zeer warme editie en ik hield het na Ravito Zwei voor bekeken. 125 kilometer “wauw” met zomaar eventjes evenveel hoogtemeters als een Ventoux. Trots op mezelf en dankbaar voor de organisatie.
Naar de tweede Black Panther-film kijken. Dat begint met een indrukwekkende begrafenis. Daar kan een mens onmogelijk niet bij bleiten.
Proof You Can Do Hard Things: blog.nateliason.com/p/proof-y…
But I recently realized there is a very good reason to take Calculus. It’s to prove you can do hard things. The ability to do hard things is perhaps the most useful ability you can foster in yourself or your children. And proof that you are someone who can do them is one of the most useful assets you can have on your life resume.
Dit is het enige wat ik als grote jaardoelstelling hanteer als leerkracht wiskunde in het derde middelbaar: mijn leerlingen leren om niet onmiddellijk op te geven wanneer ze een oefening zien waarbij de hele weg tot het einde niet meteen duidelijk is. Dat is voor mij de grote paraplu die boven een leerjaar wiskunde hangt. En al de rest, zoals de stellingen van Pythagoras en Thales, dat zijn middelen tot dat doel.
Een app om je planten (beter) te verzorgen. Nog niet getest, maar da’s echt iets dat ik kan gebruiken. getplanta.com
Vandaag beklommen we het Wijnegem Shopping Center. Vandaag was een goeie dag.
De iPad Pro begint stilaan wat trager te worden en de batterij gaat wat snel(ler) leeg. Zal ook wel aan die publieke beta van iOS 17 liggen, natuurlijk.
Even nagekeken: blijkt ondertussen ook al weer 5 jaar oud te zijn.
Als je er dan verder over nadenkt, dan is het alweer twee jobs geleden dat ik die dagelijks meenam. De eerste generatie van de 11” Pro. Ondertussen zitten ze aan generatie vier met de tweede generatie Apple silicon.
Volgens de MacRumors Buyers’ Guide zitten ze nu “mid-cycle”, dus even wachten tot de nieuwe er is, eind van ‘t jaar of begin volgend jaar.
Een nieuwe MacBook, dat zie ik mezelf niet echt meer kopen, eerlijk gezegd.
Maatschappij met twee versnellingen.
Nieuw bandje. Knock-off van het alpine bandje van de Watch Ultra. Voelt aangenaam en frisser dan het plastieken sportbandje dat ik het afgelopen jaar had steken.
Habemus culina!
(Googlus Translatus)
Studiobonzen over de stakende schrijvers in Hollywood:
“The endgame is to allow things to drag on until union members start losing their apartments and losing their houses,” a studio executive told Deadline. Acknowledging the cold-as-ice approach, several other sources reiterated the statement. One insider called it “a cruel but necessary evil.”
Toont ineens ook wel de noodzaak van die staking, lijkt me. Mijn god.
Gevoeg.
Citytrip Leuven met Mille
De Schelde over.
Gezocht: verpleegkundigen, loodgieters en leraren. Hoe fiksen we het tekort aan vakmensen?:
Laten we het collegegeld dus schrappen voor opleidingen in vitale sectoren. Het is uiteindelijk veel duurder om te kampen met een tekort aan vakmensen dan om er als samenleving voor te zorgen dat getalenteerde mensen voor de belangrijkste beroepen kiezen.
Ik riep er jaren geleden al voor op in De Standaard, eindelijk krijg ik er ergens bijval voor: organiseer de lerarenopleiding (en bij uitbreiding andere knelpuntberoepen) zoals de militaire school.
Voor alles een eerste keer.
Het jaar is half.
We eindigen het jaar met 58 onderuren, en dan nu twee maanden vakantie.
58 onderuren?!
Awel, ja, ik heb alles wat ik voor school deed bijgehouden met Timery. Ik heb voltijds gewerkt en een tijdje deeltijds (18/22e).
En wat blijkt? Als je zou zeggen dat een mens voltijds 38 uren moet werken, zoals in mijn vorige job, dat ik elke week gemiddeld 1 uur en 21 minuten te weinig werkte. Of dat je zou kunnen zeggen: een job van 96,5%.
Natuurlijk: nu komen er 2 maanden rust aan. En dat wil zeggen dat je ook zou kunnen zeggen dat je al die cijfers *10/12 moeten doen. Maar dan tel je de normale 25 dagen congé niet mee. Dus pak dat we *10/11 doen, dan. Dan krijg je dus een job van ongeveer 88%. Of dat je 33 uur en 20 minuten per gemiddelde week werkt.
Dat klinkt chill, maar dat is het helaas niet. Want uit onderzoek blijkt dat de gemiddelde voltijdse persoon maar voor de helft van de tijd productief is. En dat was ook wel mijn ervaring in mijn vorige jobs.
Als je het zo bekijkt, dan is cijfermatig een gemiddelde schoolweek dubbel zo zwaar dan een doorsnee bureauweek. En dat spoort ook met mijn gevoel.
Samen met de grote vakantie zou je komen aan iets van een factor 1,8.
Er zijn vooral weinig rustmomenten. Zo eens goed naar ’t toilet gaan na een vergadering, of eventjes een drankje halen in een supermarkt in de buurt, een verwandeling of zo’n halfuurtje teambuildend praten over die serie van de dag ervoor: geen tijd voor. En dat weegt op een mens.
Voor tijd voor jezelf hoef je het dus alvast niet te doen, dat onderwijs
(En voor tijd voor het gezin ook niet, maar daarover in een volgende blog meer.)
Nog één dag.
Klassenraden, leerlinggesprekken en oudercontacten de afgelopen dagen. M’n emotionele batterij is volledig leeg. Maar echt compleet op.
Cyclists have never had it this good!:
Today, the cycling world is much broader than it has ever been, open to people with different aspirations, different aesthetics, different bodies… Whereas traditionally cyclists in the U.S. were either racers or college students using bikes to get around campus, today they have been joined by bikepackers, cyclotourists, randonneurs, weekend riders, commuters, and many others.
Deezer lijkt (nog) een beetje meer op het terziele gegane Rdio. En da’s uitstekend.
Flow is een gepersonaliseerd radiostation. Je kan de dienst nog verfijnen met “moods”, maar sinds kort kan je ook een stijl kiezen. Ik doe dat doorgaans niet, maar da’s wel echt leuk.
Wat nóg beter is: je kan onderaan nu kiezen tussen “meer ontdekkingen” en “meer favorieten”, wat voor mij de killer feature van Rdio was. Helemaal fan van!
👏👏👏
Ik begin stilaan het cliché “ze worden toch rap groot” te begrijpen.
We gaan “Rise” eens een probeerbeurt geven.
Een jaar lang niks dan positieve feedback. Op functioneringsgesprek dikke complimenten.
En dan moet je in ’t onderwijs via een aangetekend schrijven officieel vragen om je “tijdelijkheid” om te vormen naar iets “doorlopend”. TADD, noemen ze dat. Dat kost tijd, moeite én geld, zo’n aangetekend schrijven.
En dan krijg je van je school “een werkpunt”, want “dat doen we bij iedereen na hun eerste jaar”.
Kortweg: je proefperiode wordt nog eens een jaar verlengd. Iets wat in de privé sinds 2014 tegen de wet is, trouwens. Geen zekerheid, geen beloning.
Aan het begin van het schooljaar zaten we met de grootste groep ooit bij de aanvangsbegeleiding. Daar blijft nu nog de helft van over.
Beloning? Een werkpunt en wachten tot volgend jaar.
Wat ik na een jaar in het onderwijs geleerd heb over mezelf, dan is het dat ik extreem allergisch ben aan procedures. Vooral wanneer de procedure een argument wordt.
Dan mag je als werkveld, minister, parlement of ook mijn goedbedoelende directie proberen doen wat je wil aan het lerarentekort, maar dan ga je het niet opgelost krijgen, hoor.
Op. Ik ben op.
Tweeënhalf jaar geleden kocht ik mijn gravelfiets. Enorm content van. Een Kona Rove, het “normale” budgetmodel, met bijhorende goedkopere onderdelen. Een mens kan maar eerst proberen of zo’n fiets iets voor hem is, alvorens veel geld neer te leggen, denk ik dan.
Nu is ondertussen wel duidelijk dat zo’n fiets iets voor mij is. En de wielen zijn aan ‘t verslijten, dus is ‘t tijd voor een eerste grote upgrade.
De wielen die er vanuit de fabrikant inzaten zijn WTB ST i23 TCS 650B’s. Content van, al ken ik niks anders. Voor de upgrade bij Vince van Secteur Pavé binnengestapt. Die 650b-wielen vind ik wel leuk werken, dus stelde hij voor om er zelf voor mij ineen te steken.
DT Swiss GR531 velgen, met Sapim racespaken, een DT Swiss 350 achternaaf en een Son Deluxe dynamo-voornaaf.
Benieuwd naar. Ze kosten bijna evenveel als de gehele fiets bij aanschaf. (Al kost een nieuwe Kona Rove ondertussen bijna dubbel zoveel als toen ik er eentje kocht.)
Volgende upgrade: de Shimano Sora-groep aanpakken en er een GRX opsteken, met één verlekkerd oog loerend naar een Di2-systeem.
🥵
De aannemer is klaar, met een halve dag vertraging op een planning van ruim twee maanden. Enorm content van.
Nu is ’t aan ons.
Op ’t school een pdf afdrukken om met de hand in te vullen. Om dan van ’t school naar het postkantoor een beetje verderop te stappen om het daar in een enveloppe te steken en aangetekend te moeten verzenden naar diezelfde school waar je daarna terug binnenstapt.
Onderwijs, dat is procedures. Voor alles.
En hoe kan het dat je in 2023 in een postkantoor niet gewoon één enveloppe kan kopen? Dat ga ik eens bij de bevoegde minister aankaarten.
Silver linings en al.
Antwerp had bij het begin van het seizoen minder dan 1% kans op de titel. Hoewel ik het de twee andere kandidaten meer had gegund, mag je deze prestatie van deze ploeg niet onderschatten.
Dat het bijna gedaan is voor de aannemers. Wat hier op twee maanden gebeurd is, ik vind dat ongelooflijk straf.
Twee maanden geleden stond er dit.
Nieuw voornemen: op zaterdagavond kijken we een film.
Spannend, seg, die Play-offs met vier ploegen. Spijtig dat ’t vanaf volgend seizoen terug met 6 is.
Zonnepanelen en automatisering, een nieuwe hobby. Sinds woensdag liggen ze en al helemaal into Home Wizard.
Goeie eerste dag 👌🏻
Vandaag al een P1-sensor gekocht voor de digitale meter om méér te weten. Dat wordt een serieuze rabbit hole, ik voel het al.
Hier kijk ik al tien jaar naar uit.
Een mens heeft soms zelfverzonnen redenen en regels nodig. Bijvoorbeeld om te fietsen. Waar rij je heen, is zo’n vraag. Dit jaar gaan we op tegeltjesjacht. De wereld is verdeeld in vierkantjes en als je met je fiets door dat vierkantje komt, dan kleur je het in. De uitdaging is om een zo groot mogelijk aaneengesloten vierkant te krijgen. Dat is op dit moment 13x13, en door gisteren de Torteldreef in Keerbergen af te vinken zit ik al aan 14x14. Benieuwd wat dat gaat geven.
Andere lopende challenge is de Longterm BE Challenge waarbij je elke Belgische gemeente probeert aan te stippen.
I’d like to propose a different view: that struggle is the place of growth, learning, curiosity, love, creativity. Struggle is an incredible opportunity for being creative.
Als er één les is die ik m’n leerlingen wil meegeven…
Ik herinner me nog hoe ik in 1997 op tienjarige leeftijd op de BBC het snooker ontdekte. De Engelse taal intrigeerde me en zo zapte ik af en toe langs die zenders. Stephen Hendry werd toen van een zesde wereldtitel op rij gehouden door de Ierse Ken Doherty. Diens smakelijke accent maakte me tot vandaag een onvoorwaardelijke fan van de man die vandaag analyst is tijdens het WK. Toen nog gesponsord door tabaksmerk Embassy.
Een andere editie die me eeuwig zal bijblijven is de winst van Shaun Murphy in 2005. 18-16, kot in de nacht, tegen Matthew Stevens. In de tv-kamer van mijn kot, samen met studiegenoot Jan alle wedstrijden kijken en tussendoor in de Downtown Jack zelf spelletjes spelen. Hoogste eigen break ooit werd toen op 21 gezet. Haal ik nooit meer.
Zo’n vijftien jaar geleden kwam ene Luca Brecel al eens voorbij in Het Belang Van Limburg. “Zal wel,” dacht ik altijd met m’n cynische kop.
Maar hij heeft het gedaan. Geschiedenis geschreven. Op zijn manier.
Het is van Ronnie O’Sullivan in 2001 geleden dat je de dag na het WK wakker wordt met het gevoel dat snooker een beetje veranderd is. De swagger waarmee Luca rond die tafel fladdert werkt aanstekelijk en is gewoon goeie tv.
Remco mag voor mijn part nog elke grote ronde en koers winnen dit jaar, de sportpersoon van 2023 is bij deze bekend.
Het staat!
Elf frames op rij.
Elf!
Good on you, Luca. Tremendous.
Het zit er weer op. Morgen rond dit uur alweer op weg naar Brussel voor een partijbestuur en in de namiddag de eerste vier lesuren van het laatste trimester.
Dat begint al best vreemd, met een week vol klassenraden, mentorgesprekken en oudercontacten. En in mei vallen in de helft van de weken de helft van de lessen weg. En ondertussen zijn er thuis de verbouwingen en de kinderen (Vijf en Anderhalf).
De afbraakwerken zijn we ontvlucht, vooral voor de kleinsten, door een week bij de schoonouders in de Kempen te gaan logeren (mooi fietsen daar) en een week naar Landal Mooi Zutendaal te trekken (lekkere pistolets daar).
Vijf heeft haar eerste zelfstandige stappen gezet: alleen naar de speeltuin en terug. Anderhalf is ondertussen de “Oei, ik groei” ontgroeit en dat is ferm om te zien, dat was bij Vijf ook zo, dat het allemaal wat leutiger werd na achttien maanden.
Twee weken vakantie, dat is toch iets héél anders dan één week vakantie, zowel voor mezelf als voor de kinderen. Die Walen hebben dat nog niet zo stom bekeken, lijkt me.
Weg. Het is allemaal weg.
In the meantime, is this the national debate Americans need to guide their understanding of what happened during the Trump presidency, and what might happen again if Trump were returned to office?
Er gaat, hopelijk, een moment zijn dat de grootste werken af zijn en dat er ook een nieuwe keuken in moet. Wij dus al eens Ikea.be en nl vergeleken. En bleek heel wat gerief daar toch serieus goedkoper uit te vallen. Zoals daar zijn: een frigo.
Wij toch nog twijfelen: een grote frigo of toch maar zo’n kleiner model zoals nu maar dan met een kleine diepvries eronder en dus ook de grote diepvries weg. Twijfel en twijfel.
De koopjeshoek, of nu: tweedekanshoek, heeft voor ons beslist. Een frigo-mét-vriezer voor ocharme de helft van de Belgische prijs. Asjemenou.
Het dak is eraf.
Klaar voor die bekerfinale binnen een maand. 🏆🔥
Dit.
Morgen komt de aannemer de eerste (kleine) werken doen. Maandag gaan ze echt beginnen met afbreken. De komende maanden wonen wij op onze bovenste verdieping. En dat is voorlopig best gezellig.
Chauffages eraf, kasten eraf, plafond eraf.
Ontdekken dat de badkamer gewoonweg niét geïsoleerd was. Dat verklaart ook weer veel.
Vanaf vandaag leven we boven. Zonder lopend water (dat gaan we nog fixen), zonder echte keuken, zonder bad of toilet.
Allez.
#Verbouwing, Dag -3
Dit gaat dus weg. Plat. Foetsie.
En binnen 2 maanden zou er een nieuwe buitenschil en aansluitingen moeten staan. En dan gaan wij nog zelf de badkamer, keuken en vloer doen.
On verra.
Next up in audioboeken.
“Wauw, De Jongste slaapt eens tot 7 uur. Zalig!”
*komt beneden en merkt dat het zomeruur begonnen is
🥸
Identiteiten, het is me wat. Zeker wanneer je zo al eens wat moet samenwerken met mensen in andere Identiteiten en levensfasen.
Zo ben ik, in volgorde:
Ik werk (5) in een job die me voldoening geeft, maar vooral middelen en tijd om (1-4) te doen.
En dan heb je collega’s die veruit hun “roeping” op 1 zetten. Dat mag, hè. Maar da’s een keuze. Waar ik veel respect voor heb. Maar ik kies anders.
En dat wringt dan langs alle kanten.
Oh well.
Volgend audioboek.
Morgen begint onze examenperiode. Momenteel zit ik met 4 onderuren, oftewel “een halve dag congé gepakt”. #meneerbuntinx
(En ook een voornemen om terug dagelijks te posten.)
Ice Ice Matrix 🤯
(via Seth Godun)
“Ge moet beleggen,” they said.
“Een spaarboekske brengt niks op,” they said.
*opent bank-app
Resultaat sinds aankoop: -6,98%
👋 Salut Seraing
Eerste keer dat die tubeless banden zichtbaar voordeel opleveren. Zo’n dikke 4 maanden geleden laten leggen. Nu door een scherpe splinter hout gereden en gewoon kunnen verder rijden. Band wit en wat spatten latex op de stuurtas.
Dag later dat stukje hout eruit getrokken en de band een twintigtal keer laten rondgaan en het dikkere gat werd ook vlotjes gedicht.
Zotjes.
⭐⭐⭐⭐
Een (audio)boek dat me op zichzelf niet meteen aansprak, maar door de Goodreads Awards toch op mijn radar gekomen. Aangenaam tijdsverdrijf om naar te luisteren tijdens het fietsen.
Past in de reeks boeken zoals ‘Gone Girl’ of ‘The Martian’ waar je bij het lezen de film of miniserie al simultaan hoort meedraaien. Ik vind dat zelf minder aangenaam, maar in een luisterversie valt het wel mee.
⭐️⭐️⭐️⭐️
De regisseur en twee acteurs van ‘In Bruges’ die een nieuwe film maken? Meer heb je niet nodig om die zeldzame kinderloze avond door te brengen in de cinema.
Negen nominaties voor Oscars en in heel wat eindejaarstopdries moeten toch iets betekenen.
Hoewel de locatie en tijdsgewricht intrigerend zijn, is de echte hoofdrol in de film weggelegd voor klassieke mannelijke vriendschap en emoties.
Op een bepaald moment neemt het verhaal een licht absurde zijweg en toen waren ze me toch wel wat kwijt. In de media lees je dat het verhaal een metafoor is voor de Ierse Burgeroorlog die zich op de achtergrond afspeelt, maar dat snap ik niet zo goed.
Aangenaam en aan te raden, maar niet zo formidastisch als op voorhand gedacht. Verwachtingen, amirite?
Die 4/5e, of in het onderwijssysteem: 18/21e (86%) waarvoor ik 19 lesuren (zonder extra opdrachten zoals wachturen) moet werken, is echt wel minder belastend dan fulltime.
Als je uit zou gaan van een 38urenweek, dan kom je aan ofwel 30,8 (4/5e) ofwel 32,6 uur (18/21e) als richtcijfer. Hier is de data van deze week:
Die 4/5e, of in het onderwijssysteem: 17/21e (81%) waarvoor ik 18/22e (82%) moet werken, is echt wel minder belastend dan fulltime.
Als je uit zou gaan van een 38urenweek, dan kom je aan ongeveer 31 uur als richtcijfer. Hier is de data van deze week:
📚 Gelezen: ‘On Tyrrany’ van Timothy Snyder (Audible) ⭐️⭐️⭐️⭐️
TL;DR: Doe iets!
📺 Gekeken: The Patient (Disney+) ⭐️⭐️⭐️⭐️
Een thrillerreeks over een psychiater en een seriemoordenaar met Steve Carell van de makers van The Americans? Jazeker! Korte afleveringen met een ongekende sfeerschepping. Niet het soort reeks dat ik op een dienst vol kinderfilms had verwacht en misschien dat dat nog wat extra karakter geeft.
📺 Gekeken: She-Hulk (Disney+) ⭐️⭐️⭐️(⭐️)
Vier sterren voor wanneer je echt wel into Marvel bent. Ik had er weinig van verwacht en vond de premisse niets. Toch beginnen kijken en het zit heerlijk in elkaar. Vol verwijzingen over heel het Marvel Cinematic Universe.
Man man man, zó content van dat 4/5e werken. Ik doe nu 4 lesuren minder, waardoor ik er nog 18 werk (en voor 17 betaald wordt, want da’s allemaal normaal, don’t ask).
Concreet: ik geef bijvoorbeeld maandag, dinsdag en woensdag een uur minder. Da’s dus 3 uur minder, wat met voorbereiding op 5 uur minder werk komt. Maar ik kan tijdens die 3 uur ook met gemak werken voor die andere, overgebleven uren en die tijd dus ’s avonds vrij komt. En dat voelt dus echt alsof je 8 uur wint. Al is dat in de feiten niet zo, maar een gevoel is ook al veel.
91 jaar. Wat een leven al, sinds 1932.
I have a bad feeling about this.
The Atlantic:
COVID-19 may well have cut a groove of loneliness into your life. Going with what is easy and convenient in work and friendship cuts that groove deeper, making your isolation harder to escape.
Pijnlijk herkenbaar.
The Case for Listening to Complete Discographies
Een paar maanden geleden las ik dit stuk in de New Yorker. De auteur besloot om naar volledige discografieën van één artiest te luisteren: elke week het volgende album zoals het ooit uitgebracht werd.
Dat intrigeert me. En dus ga ik ook zoiets doen dit jaar. Op de Sonos zet ik alle albums van één artiest chronologisch achter elkaar en ik luister tot ik “mee” ben.
De eerste keuze? LCD Soundsystem.
Het heeft wel iets, jezelf onderdompelen in een evoluerende sound, in tegenstelling tot een gevarieerde snack-playlist.
⭐️⭐️⭐️
17 jaar na de tweede wereldoorlog komen de nazi’s terug opzetten in het Verenigd Koninkrijk. De Joodse gemeenschap gaat in verzet en door omstandigheden komt jongedame Vivien daarin terecht. De historische achtergrond en de actuele linken zijn zo overduidelijk in deze vierdelige BBC-reeks dat er die ook gewoon onbesproken laten. Al maakt dat de reeks toch de moeite waard om te kijken.
Aangeraden voor liefhebbers van Londen en van verzetsverhalen over gewone mensen.