Beste vrienden
Ik ben Davy Buntinx. Ik heb geen universitair diploma. Ik groeide niet op in de gegoede middenklasse. Ik heb geen bakfiets, drink wél havermelk en ben enorm teleurgesteld.
Jullie kennen mij misschien niet. Of anderen die hier vooraan op dit pollcongres passeren. En daar wil ik het met jullie over hebben.
Want een partij, dat is meer dan een ideologie, of een programma dat door een studiedienst wordt geschreven, of mensen die in De Zevende Dag of De Afspraak mogen aanschuiven. Een partij, dat is eerst en vooral een groep gelijkgezinde mensen die samenkomen en zich organiseren.
En net daar zijn we de laatste 10 jaar van weggegleden. En sorry, ik heb daar de afgelopen vier jaar verandering in proberen brengen vanuit het nationaal partijbestuur, en dat is niet gelukt.
Want er zijn een paar mensen in de partij die te veel op Netflix hebben gekeken naar Borgen. Voor de Jong Groenen: Borgen is een serie uit 2010. Voor de Groen Plussers: Netflix is iets zoals tv, maar dan anders.
Ondertussen blijft de partij draaien. Lokale groepen, regioduo’s, de Politieke Raad… Allemaal vrijwillig, vaak onbezoldigd en vooral enorm gedreven. Niet in de krant, niet in the picture, maar achter de schermen, maar daarom niet minder getalenteerd en broodnodig.
En hier staan we vandaag, met een groep mensen die zich de laatste jaren vrijwillig uit de naad hebben gewerkt en die (weer) maar met die teleurstelling moeten omgaan.
“Ja jong, zo werkt de politiek, hè,” zeggen mijn naasten dan.
Aan jullie de keuze, beste vrienden, of dat onze partij is . Of we een partij zijn die niet alleen pretendeert de dingen anders en beter te willen doen. Waar plaats gemaakt wordt voor kritische stemmen.
Ook al is het een druppel op een hete plaats… Wees die druppel.
